Eerste Verzen. J.J. Slauerhoff

[…] Dit is het leven met den dood verzoenen:
Dat alle oogsten wortlen in het doode,
Dat grauwe gronden rozen overrooden;
Uit de vermolmde woeker, het verfoeisel,
Zal Vrijheid stijgen, een volvruchtig bloeisel.

[…]
Mijn teedre vreugden zijn gevormd in porselein,
Anders dan zeer bezorgd raak ik hun randen niet;
De azuren geurwolk die mijn blonde thee ontvliedt,
Ontvoert vervluchtend ‘t leed en houdt mijn zielsrust rein.
[…]